#269 – Αποδέχομαι το Θυμό μου – Δανάη Κίρλα
Δανάη Κίρλα – Κλινική Ψυχολόγος
Κέντρο Πρόληψης και Συμβουλευτικής Θεσσαλονίκης
Αριστοτέλης, Νικομάχεια
Ένα από τα βασικά μας συναισθήματα και ένα από τα πιο παρεξηγημένα, ίσως το πιο παρεξηγημένο. Κανείς και ποτέ δεν μας έμαθε τι να κάνουμε με αυτόν και όμως είναι τόσο δεδομένο ότι και θα τον νιώσουμε. Αντιθέτως, έχουμε βάλει ταμπέλα στο θυμό “τα καλά παιδιά δεν θυμώνουν” και έχουμε μεγαλώσει γενιές ανθρώπων με καταπιεσμένο και ανεπεξέργαστο θυμό που παραμονεύει να εκραγεί.
Ακούστε στο podcast με τη Δέσποινα Κανάκογλου και τη Δανάη Κίρλα για αυτό το παρεξηγημένο συναίσθημα.
Πώς μαθαίνουμε στα παιδιά να τον διαχειρίζονται
Πώς τον αποδεχόμαστε εμείς και τι να κάνουμε αν έχουμε ανοιχτούς λογαριασμούς μαζί του.
Show notes
- Από μικρά παιδιά οι περισσότεροι, μας μαθαίνουν να καταπιέζουμε και να κρύβουμε τον θυμό μας, γιατί αυτό είναι το κοινωνικά αποδεκτό. Αυτός ο θυμός όμως μαζεύεται και κάποια στιγμή θα γίνει η έκρηξη.
- Ο θυμός μπορεί να είναι και καλός, γιατί μας παρακινεί να διεκδικήσουμε τον χώρο μας. Αυτός είναι ο θετικός θυμός και μας είναι αναγκαίος για να θέσουμε και να υπερασπιστούμε τα όρια μας.
- Δεν μπορούμε να ακυρώσουμε τον θυμό μας. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να τον αναγνωρίσουμε, να τον αποδεχτούμε και να τον επικοινωνήσουμε.
- Πολλές φορές φοβόμαστε να εκφράσουμε τον θυμό μας για να μην μας θεωρήσουν υστερικούς. Αν έχουμε όμως υγιή σχέση με τον θυμό μας, δεν πρόκειται να κάνουμε κάτι ακραίο. Αυτό που μας φοβίζει στην πραγματικότητα είναι το τι θα πουν οι άλλοι, όχι το τι θα κάνουμε εμείς.
- Ειδικα στην περίπτωση των γυναικών ο θυμός τους θεωρείται επιτρεπτός μόνο αν εκφραστεί παθητικά. Η σιωπή είναι ο κοινωνικά αποδεκτός τρόπος να εκφράσουν τον θυμό τους, χωρίς να απειλήσουν την ανδρική κυριαρχία. Αυτός ο τρόπος όμως δεν μας επιτρέπει να βγάλουμε τον θυμό από μέσα μας, οπότε μας μένει μια πικρία.
- Ο θυμός ξεκινάει από το ένστικτο της επιβίωσης. Ακόμη και ο συλλογικός θυμός υπάρχει εξαιτίας μιας αδικίας και του συλλογικού φόνου για την ασφάλεια μας. Είναι σημαντικό να μπορούμε να θυμώσουμε έτσι, για να υπερασπιστούμε τα δικαιώματα.
- Όσον αφορά τους άντρες, πολλές φορές βίαια ξεσπάσματα οφείλονται στο γεγονός ότι δεν ξέρουν πώς να αναγνωρήσουν και να επικοινωνήσουν τον θυμό τους. Οι αντιδράσεις πηγαίνουν από το 0 στο 100 γιατί δεν ξέρουν πώς να εκφράσουν το ενδιάμεσο.
- Μέσα στις οικογένειες, βλέπουμε πάρα πολλές φορές έναν καταπιεσμένο θυμό, ο οποίος μαζεύεται από των φόβο των μελών για ρήξη και για τη νέα δυναμική που θα φέρει αυτή. Αντί να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα, επομένως, κρύβονται κάτω από το χαλί.
- Σχετικά με τον φόβο της ρήξης, αν φοβόμαστε πως θα χαλάσει η σχέση μας με κάποιον αν του δείξουμε τον θυμό μας, τότε πρέπει να σκεφτούμε το πόσο υγιής και ουσιαστική είναι αυτή η σχέση.
- Όταν εκφράζουμε τον θυμό μας, δεν πειράζει και να υψώσουμε την φωνή μας, γιατί αυτή είναι φυσική εξέλιξη. Δεν τον αφήνουμε ανεξέλεγκτο, βρίσκουμε όμως διόδους για να φύγει από μέσα μας.
- Καλό είναι να αφήσουμε τα παιδιά μας να μας δουν θυμωμένους ή να μαλώνουμε (όχι σε ακραία επίπεδα φυσικά), γιατί με το να δουν εμάς θα μάθουν και τα ίδια πώς να φερθούν σε τέτοιες καταστάσεις. Το να μην δει τον θυμό, δεν θα το προστατεύει. Αντίθετα, το αφήνει ευάλωτο γιατί δεν θα ξέρει πώς να διαχειριστεί αυτό το συναίσθημα. Είναι σημαντικό να μας δει να θυμώνουμε, αλλά και να βρίσκουμε τη λύση και να ηρεμούμε αργότερα.
- Τύποι θυμού:
- Επιθετικός θυμός: εξωστρεφής και έντονη έκφραση θυμού, επιθετική γλώσσα και συμπεριφορά, βία
- Διεκδικητικός (καλός) θυμός
- Παθητικός θυμός: αποφυγή έκφρασης θυμού, μετατροπή του σε κάποιο άλλο συναίσθημα (π.χ. κλάμα), σιωπή
Links και αναφορές
Ακούστε κι άλλα podcasts με την Δανάη Κίρλα εδώ.
Ακολουθήστε τη Δέσποινα Κανάκογλου στα social media:
Instagram @desp1na_k
Twitter @desp1na_k
Ακολουθήστε το GiatiOxi στα social media: