Αλέξης Λάππας – Ψυχίατρος Παιδιών και Εφήβων, Ινστιτούτο Πρόσοψις
Show notes
- Οικογένεια είναι οι άνθρωποι που μας αγάπησαν. Τις περισσότερες φορές αυτό συνάδει με τη βιολογική μας οικογένεια, ειδικά στην ελληνική κοινωνία, δεν περιορίζεται όμως ο ορισμός της μόνο σε αυτό.
- Στην ελληνική κοινωνία έχουμε μάθει να ενδιαφερόμαστε για τα παιδιά μας, όχι για τα παιδιά γενικότερα. Υπάρχει μια ναρκισσιστική αντίληψη. Τα παιδιά μας αφορούν μόνο όταν ανήκουν στην οικογένεια μας. Στην πραγματικότητα, δεν συμπάσχουμε με τα συμβάντα κακοποίησης που βλέπουμε, είμαστε απλά θεατές τους. Το θέμα όμως είναι να νοιαστούμε για το κάθε παιδί σαν να ήταν δικό μας.
- Πολλές φορές, η ελληνική οικογένεια κρύβει μέσα της το κακό, αντί να το εξωτερικεύσει. Αυτό ακριβώς όμως του επιτρέπει να φωλιάσει μέσα της και να γίνει παθογένεια. Με το να αρνούμαστε την ύπαρξη του κακού μέσα μας, δεν πετυχαίνουμε κάτι, μεταφέρουμε απλά την ευθύνη στους άλλους.
- Το κλειδί για να μην έχει ένα παιδί εμπειρίες κακοποίησης είναι ο σεβασμός από τους γονείς. Σεβασμός δεν σημαίνει ότι δεν θα κάνουν λάθη, αλλά πως όταν γίνει ένα λάθος ο γονέας αναλαμβάνει την ευθύνη του. Αν ένα παιδί δέχεται την κατάλληλη φροντίδα, όταν έρθει αντιμέτωπο με μια κακοποιητική συμπεριφορά θα μπορέσει την αναγνωρίσει.
- Η οικογένεια χρειάζεται να “περιχωρήσει” (contain) το παιδί. Στην παιδική ηλικία, αυτό που χρειάζεται είναι φροντίδα και καθοδήγηση. Στην εφηβεία χρειάζεται διάλογος, σεβασμός και στην ενήλικη ζωή, οι γονείς κάνουν ένα βήμα πίσω και καμαρώνουν. Η οικογένεια περιχωρεί τα παιδιά της, ανεξάρτητα από τις επιλογές τους.
- Όταν βλέπουμε μια οικογένεια να προστατεύει έναν κακοποιητή, στην πραγματικότητα επιλέγει να διατηρήσει την εξιδανικευμένη φαντασία στην οποία ζει και θεωρεί ότι μέσα της δεν υπάρχει το κακό.
- Ακόμη και στην πιο μοντέρνα εκδοχή της, η ελληνική οικογένεια παραμένει κατά κανόνα κλειστή και κάνει σχέσεις μόνο με αυτούς που ενισχύουν το ιδεολόγημα της.
- Η κακοποίηση έχει δύο χαρακτηριστικά που την κάνουν τραύμα: Τον φόβο του θανάτου και τη μοναξιά, η αίσθηση ότι δεν υπάρχει κανένας για να με βοηθήσει. Όταν υπάρχει όμως κάποιος για να βοηθήσει το παιδί που δέχεται κακοποίηση, η κακοποίηση αυτή δεν έχει τη δύναμη που είχε. Αρχίζει πλέον το τραύμα να μην ελέγχει τη ζωή του.
Links και αναφορές
Blonde – Joyce Carol Oates
Το νόημα της ζωής – Viktor Frankl
Ακολουθήστε τη Δέσποινα Κανάκογλου στα social media:
Instagram @desp1na_k
Twitter @desp1na_k
Ακολουθήστε το GiatiOxi στα social media:
