#390 – Οικογενειακές Αλυσίδες – Πέτρος Κεχαγιάς, Τζούλια Λαγιώτη
14 Σεπτεμβρίου, 2022

Πέτρος Κεχαγιάς – MSc Ψυχολόγος, Neuroscience Phd (c), Business Psychology Strategist. Νευροεπιστήμη, Ψυχοθεραπεία, Coaching & Συμβουλευτική HR
Τζούλια Λαγιώτη – Ψυχολόγος, Συστημική ψυχοθεραπεύτρια
Show notes
- “Δεν θέλω να επαναλάβω τα λάθη που έκαναν οι γονείς μου σε μένα”: Αναγνωρίζουμε συγκεκριμένα μοτίβα συμπεριφοράς που έχουμε πάρει από τους γονείς μας, και αυτοί από τους δικούς τους γονείς. Αυτά τα μοτίβα δεν είναι απαραίτητα να είναι πάντα αρνητικά. Πρόκειται για συμπεριφορές ή και συνήθειες που συνεχίζουν από τη μια γενιά στην επόμενη, τις περισσότερες φορές ασυνείδητα.
- Το πιο σημαντικό βήμα είναι να αναγνωρίσουμε αυτά τα μοτίβα, γιατί ακριβώς αποτελούν ασυνείδητες συμπεριφορές που πρέπει να ψάξει κανείς βαθιά μέσα του για να τις εντοπίσει. Πρόκειται για μια δουλειά σκληρή και επίπονη.
- Σύμφωνα με έρευνες, το διαγενεακό τραύμα μπορεί να πηγαίνει πολλές γενιές πίσω, ειδικά αν πρόκειται για μια τραυματική εμπειρία η οποία μεταβιβάζεται ως αφήγηση από γενιά σε γενιά. Αυτές οι αφηγήσεις έχουν μεγάλη σημασία και για την προσωπική ταυτότητα του καθενός, όχι μόνο στην οικογενειακή και τη συλλογική.
- Ένα τραύμα μπορεί να είναι και άδηλο, ανείπωτο, δεν μεταφέρονται δηλαδή οι αφηγήσεις αλλά ο πόνος που προκάλεσε. Ακόμη και με ένα όνομα μπορεί να μεταφερθεί το τραύμα. Για παράδειγμα, ένα όνομα ενός συγγενούς με τραγική ιστορία, μπορεί να βαραίνει ένα παιδί, το οποίο δεν γνωρίζει και τον λόγο που είναι φορτισμένο έτσι το όνομα του.
- Στο παράδειγμα των μεταναστών, το αίσθημα της υποχρέωσης ότι πρέπει να πετύχουν ή να θυσιαστούν για την οικογένεια τους, πολύ συχνά μεταφέρεται και στα παιδιά τους. Αυτό με τη σειρά του μπορεί να δημιουργήσει αισθήματα ντροπής και φόβου της αποτυχίας, κρίσεις πανικού, διατροφικές διαταραχές, κατάθλιψη.
- Είναι οδυνηρό να ξεφύγει κάποιος από αυτόν τον κύκλο τραύματος και να αντέξει την διαφορετικότητα από την οικογένεια του, ειδικά αν λάβουμε υπόψιν πως όταν κάποιος διαφοροποιείται από ένα σύστημα, αυτό τον πετάει έξω. Από την άλλη, αυτό ακριβώς μ[ορεί να είναι μια λύτρωση. Αν λοιπόν, το πρώτο μισό της δουλειάς είναι να αναγνωρίσουμε το τραύμα, το δεύτερο μισό είναι να αποδεχτούμε την ιδέα ότι πηγαίνουμε κόντρα στο σύστημα που μας ανέθρεψε. Πολλοί μόλις αναγνωρίσουν το διαγενεακό τραύμα, τρομάζουν με την ιδέα της σύγκρουσης με την οικογένεια. Μέσα από την ρήξη, όμως, μπορεί να δημιουργηθεί τελικά κάτι πολύ πιο όμορφο και υγιές.
- Εκτός από αυτά, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι δεν έχουν όλοι τη δυνατότητα ή την επιλογή να ξεφύγουν από το μοτίβο της οικογένειας τους.
- Το σημαντικό δεν είναι να δαιμονοποιήσουμε την οικογένεια μας αλλά το να παρατηρήσουμε αντικειμενικά τον εαυτό μας και τις προηγούμενες γενιές, να κρατήσουμε τα θετικά και να προχωρήσουμε από τα αρνητικά.
- Δυστυχώς, τα κακοποιητικά μοτίβα κληρονομούνται πολύ εύκολα στα θύματα, γιατί αυτό τους είναι οικείο. Για να σπάσει αυτός ο κύκλος πρέπει το θύμα να ξαναδημιουργήσει τον εαυτό του, μια καινούργια προσωπική ταυτότητα.
Links και αναφορές
- Blonde
- Unorthodox
- The Godfather
- Rich Dad Poor Dad
- Everything Everywhere All at Once
- Maid
- Encanto
- Turning Red
What's Your Reaction?
Excited
0
Happy
0
In Love
0
Not Sure
0
Silly
0