Άσπα Πασπάλη – Ψυχαναλυτική Ψυχοθεραπεύτρια, Επιστημονική Διευθύντρια του Κέντρου ΔΙ.ΚΕ.ΨΥ.
- Πόσο μεγάλο ρόλο παίζει η παιδική μας ηλικία και ο τρόπος που μας φροντίσανε στην επιλογή συντρόφου.
- «Πίσω από κάθε ερωτική σχέση κρύβεται ένα βρεφικό πρότυπο»- Sigmund Freud.
- Επαναφορά ενός παλιού αγαπημένου προσώπου στη σύγχρονη σκηνή της ζωής.
- Όσο πιο ανώριμος και τραυματισμένος είναι κανείς τόσο πιο πιθανό είναι να επαναλάβει αυτά τα τραύματα του στην προσπάθεια του να τα λύσει. Η επανάληψη αυτή γίνεται στη συμπεριφορά και δεν είναι πάντα εξωτερικό το στοιχείο.
- Επανάληψη παιδικών προτύπων.
- Εθισμοί – Πολλές γυναίκες παντρεύονται άτομα με προβλήματα εθισμού στην προσπάθεια τους να γίνουν νηφάλιοι.
- Την επανάληψη αυτή είναι πολύ δύσκολο να την αντιληφθούμε.
- Παίζουμε το ίδιο έργο της παιδικής μας ηλικίας με άλλους ηθοποιούς και το επαναλαμβάνουμε μέχρι να γίνει συνειδητό. Στην κακοποίηση, είμαστε τόσο εξοικειωμένοι με το τραύμα της παιδικής μας ηλικίας που είναι πολύ δύσκολο να σταματήσει αυτό το μοτίβο.
- Η κακοποίηση δεν είναι μόνο σωματική, μπορεί να είναι και λεκτική. Αυτό που μας διεγείρει περισσότερο προέρχεται συχνά από τραύματα και απογοητεύσεις της παιδικής μας ηλικίας.Η διεγερτική επιλογή είναι η επιλογή που είναι τραυματική και μας είναι γνώριμη. Η επιλογή γίνεται με βάση την ενεργοποίηση των παιδικών συναισθημάτων.
- Ο καθένας προβάλλει τα παιδικά του χρόνια- τα τραύματα του- τις επιθυμίες του πάνω μας. Αν έχουμε πολύ βαθύ τραύμα η μόνη λύση για να επιβιώσουμε μέσα απ’ αυτό είναι να αντέξουμε να το αντιμετωπίσουμε και να το λύσουμε με τη βοήθεια ενός ψυχοθεραπευτή.
- Όταν δεν είναι πολύ μεγάλο το τραύμα, μπαίνουμε σε έναν πιο ώριμο τρόπο να αγαπάμε, σε μια πιο ώριμη σχέση. Αν αναλάβω την ευθύνη της σχέσης και αρχίζω να τροποποιώ πράγματα δεν είμαι καταδικασμένος να τα επαναλάβω αλλά για να το κάνω αυτό απαιτείται ένα καλό μεγάλωμα με πιο πολλές τις θετικές εμπειρίες από τις αρνητικές.
- Το ζήτημα της συγχώνευσης στις σχέσεις.
- Στην ώριμη ηλικία η συγχώνευση με τον άλλο άνθρωπο είναι απολύτως ουτοπική και κυρίως παθολογική. Το να περιμένουμε να μας σώσει κάποιος είναι μεγάλη ψευδαίσθηση και θα απογοητευθούμε. Πρέπει να υπάρχει ετερότητα. Στη συγχωνευτική σχέση χάνεται η ερωτική/σεξουαλική διάθεση.
- Αν γίνουμε ίδιοι η σχέση γίνεται αιμομικτική, αδελφική και καθόλου σεξουαλική. Η αγάπη ανθίζει σε συνθήκες εγγύτητας αλλά είναι σημαντικό να κρατάμε κομμάτια για εμάς. Μόνο έτσι γίνεται αληθινή η σχέση. Όσο πιο ανώριμος είναι κανείς τόσο περισσότερο περιμένει τα πάντα από τον άλλο χωρίς να χρειαστεί να κάνει τίποτα. Αυτό, όμως, είναι ένα προνόμιο που έχουν μόνο τα βρέφη. Ο ενήλικος πρέπει να αναλαμβάνει την ευθύνη του εαυτού του. Πρέπει να αναλάβουμε την ευθύνη για τη σχέση. Το μόνο που μπορούμε να αλλάξουμε μέσα στην σχέση είναι ο Εαυτός μας και πρέπει να δούμε τι επαναλήψεις κάνουμε και γιατί κάνουμε τα ίδια λάθη και ξαναπέφτουμε στο ίδιο συναίσθημα.
- «Η γυναίκα ερωτεύεται κάποιον με την ελπίδα ότι θα τον αλλάξει και ο άντρας ότι δεν θα αλλάξει ποτέ η γυναίκα». Αυτό που μας τραβάει σε κάποιον είναι κάτι οικείο.
- «Μέχρι να κάνουμε το ασυνείδητο συνειδητό θα το αποκαλούμε μοίρα» – Carl Jung.
- Ο σύντροφος μας δείχνει το μέγεθος του τραύματος μας.Το διαγενεακό τραύμα.Ο εαυτός μας δομείται από τις πρώτες μας σχέσεις. Οι πρώτες μας σχέσεις με τους φροντιστές μας επηρεάζουν όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας αλλά εκεί έρχεται το dna και η ενήλικη ευθύνη να βάλουν το λιθαράκι τους και να μας κάνουν αυτό το ενδιαφέρον κράμα που είμαστε και να βελτιωνόμαστε από γενιά σε γενιά.
