Πώς Να Γίνεις Ο Γονιός Του Εαυτού Σου – Χαρά Βλαχοδήμου

Χαρά Βλαχοδήμου – Ψυχοθεραπεύτρια – Κλινική Ψυχολόγος

www.charavlachodimou.gr

Facebook page: Ψυχικές Καταδύσεις

Show Notes

• Η σχέση γονέα και παιδιού διαμορφώνει το νου και τον εγκέφαλο τόσο ως προς την παρουσία και τη διαθεσιμότητα του γονέα, όσο και ως προς τη συγκρότηση, ενσωμάτωση και σύνθεση του μυαλού και του εγκεφάλου του παιδιού. Κάποια στιγμή, στη θεραπευτική σχέση ο/η σύμβουλος θα εισπράξει τα αποτελέσματα αυτής της σχέσης παιδιού και γονέα – φροντιστή.

• Υπάρχει ο εν δυνάμει ενήλικας εντός μας. Αυτό που μπορούμε να γίνουμε, αυτό που μπορεί να φέρει η ενέργεια ή η έκφραση μας. Για να δώσουμε το χέρι στον ενήλικα, χρειάζεται να δούμε ότι κουβαλάμε και ένα εσωτερικό παιδί. Όταν δεν ερχόμαστε σε αυτή τη συνειδητοποίηση, το εσωτερικό παιδί θα πάρει τα ηνία, θα απαιτεί, θα προσδοκά, θα παίρνει αποφάσεις με γνώμονα το τραύμα και ό,τι άλλο έχει ανάγκη και διαρκώς θα έχει την προσοχή του στραμμένη στο τι “πρέπει” να πάρει από τους άλλους.

• Παύοντας να εστιάζω σε ό,τι μπορεί να έχει συμβεί στο παρελθόν, δεν σημαίνει ότι μειώνω την σημαντικότητα του γεγονότος. Το να επικεντρωθώ στο πώς μπορώ να αλλάξω τη ζωή μου σήμερα, δε σημαίνει ότι δεν είχα αυτά τα βιώματα στο παρελθόν ή πως δεν είχα δίκιο ως παιδί. Κανένα παιδί δεν θα έπρεπε να ζει τη βία, την κακοποίηση, τον πόνο, τα ξεσπάσματα των άλλων, την παραμέληση, την αδιαφορία, την απουσία, τη φτώχεια ή την στέρηση. Το ότι βρισκόμαστε εδώ και προσπαθούμε να φροντίσουμε τον ενήλικα εαυτό μας, σημαίνει πως ταυτόχρονα προσπαθούμε να φροντίσουμε και το παιδί εκείνο. Αν αφήσουμε, όμως, τον άνθρωπο να βρίσκεται επικεντρωμένος στο παρελθόν και σε όσα του συνέβησαν ως παιδί, δυστυχώς, θα αναπαράγεi τα συγκεκριμένα συναισθήματα που βίωσε τότε. Ενώ το σώμα μεγαλώνει, η ψυχή μένει παγωμένη στο χρόνο. Tόσο εμείς οι ίδιοι, όσο και οι θεραπευτές χρειάζεται να απλώσουμε το χέρι, να φτάσουμε σε εκείνο το παιδί (συναισθηματικά και ψυχικά) και να του μάθουμε ότι τώρα είναι ασφαλές, αφού γινόμαστε εμείς ο γονέας – φροντιστής του.

• Ενδείξεις που υποδηλώνουν πως το εσωτερικό πληγωμένο παιδί έχει πάρει τη θέση του οδηγού στην ενήλικη ζωή μας είναι: η ανευθυνότητα, οι ασταθείς επιλογές ή οι επιλογές που γίνονται με βάση το τραύμα, τα ξεσπάσματα θυμού, βίας και επιθετικότητας, η διαρκής επίκριση και ο σχολιασμός, η ασυνέπεια, η δόμηση μιας ζωής γύρω από ανθρώπους και καταστάσεις στις οποίες μόνο λαμβάνουμε, χωρίς να ανταποδίδουμε, το σύνδρομο του Peter Pan, η θυματοποίηση, η διαρκής γκρίνια και το έντονο αίσθημα της προσωπικής αδικίας ή το ότι όλα συμβαίνουν μόνο σε εμάς. 

• Reparenting: Είναι η διαδικασία όπου μαθαίνουμε να καλύπτουμε τις αυθεντικές μας ανάγκες, ως ενήλικες. Μαθαίνουμε πώς να καλύπτουμε τις ανάγκες μας από τους φροντιστές μας. Αποτελεί το σημείο μηδέν, εκείνη τη στιγμή που παίρνω την ευθύνη και αναλαμβάνω να με υιοθετήσω, γιατί ως παιδί πληγώθηκα ανεπανόρθωτα. Ωστόσο, πρέπει να είναι σαφές ότι:

1. Δεν μπορώ να συνεχίσω τη δουλειά που έκαναν οι γονείς – φροντιστές μου τότε
2. Δεν μπορώ να συνεχίζω να με κακοποιώ με τις σχέσεις μου
3. Δεν μπορώ να συνεχίζω να μου στερώ πράγματα, βασιζόμενος/η στο τι βίωσα από τους γονείς μου

• Εάν ο γονέας – φροντιστής μας δεν ήταν συντονισμένος και οι ανάγκες μας δεν καλύπτονταν ή ήταν κακοποιητικός ή επικριτικός ή δεν μπορούσε να φροντίσει αποτελεσματικά ούτε τον εαυτό του, τότε μπορεί να μην είμαστε σε θέση να αναγνωρίσουμε τις ανάγκες μας ή να αναμένουμε να καλυφθούν από εμάς τους ίδιους ή κάποιον άλλον.

• Μέσω της αυτό-συμβουλευτικής ή της θεραπείας, το reparenting αποτελεί την επιστροφή στο στάδιο που ο ενήλικας αδικήθηκε και τώρα ικανοποιεί ή κάνει ειρήνη με το εσωτερικό παιδί που κρύβεται μέσα του, δίνοντας την ανταπόκριση και εκπληρώνοντας τις ανάγκες που χρειάζονταν εκείνη την περίοδο

• Στο σημείο εκείνο που χρειάζεται να γίνω ο γονέας – φροντιστής μου, με προστατεύω σαν να είμαι βρέφος. Επομένως, ξεκινώ τη ζωή μου από την αρχή, βάζοντας ο/η ίδιος/α τα θεμέλια. Και τα θεμέλια αυτά περιλαμβάνουν τον χώρο, τους ανθρώπους που με περιτριγυρίζουν, καθώς και την ικανοποίηση των βασικών μου αναγκών (να με ταΐσω, να μου δώσω νερό, να κοιμηθώ σωστά, να δω τι χρειάζεται το σώμα μου). Όταν ο οργανισμός μου νιώσει ασφαλής και αγαπημένος, τότε μπορεί να μάθει και να είναι ανοιχτός στα νέα δεδομένα που θέλω να θέσω στη ζωή μου.

• Ενδείξεις ότι χρειάζομαι reparenting:

1. Συχνά βάζω τις ανάγκες των άλλων πρώτες.
2. Δυσκολεύομαι να θέσω υγιή όρια.
3. Έχω έντονα ξεσπάσματα θυμού.
4. Δυσκολεύομαι να κρατήσω τις υποσχέσεις που δίνω στον εαυτό μου.
5. Έχω την έντονη αρνητική πεποίθηση ότι δεν είμαι αρκετός /ή.
6. Οι περισσότερες σχέσεις μου είναι συνεξαρτητικές και δυσλειτουργικές.
7. Έχω ανάγκη αποδοχής και εξωτερικής επικύρωσης.
8. Αγωνίζομαι με εθισμούς (όποιου είδους).

• Τομείς πάνω στους οποίους επικεντρώνομαι κατά το reparenting:

1. Πειθαρχία και συνέπεια: Υιοθετώ μικρές συνήθειες και θέτω μικρούς στόχους, που διεκπεραιώνω συνειδητά. Μικρές υπενθυμίσεις του ενήλικα εαυτού και της αυτοφροντίδα μας.
2. Βιολογική αυτοφροντίδα: Θέτω ως προτεραιότητα τις βασικές μου ανάγκες όπως είναι η καλή διατροφή, ο ποιοτικός και επαρκής ύπνος, η άσκηση,  το νερό, η καλή υγιεινή, η επαφή με τη φύση.
3. α) Χαρά και απόλαυση: Διεκδικώ χώρο για τη χαρά. Το παιχνίδι, οι δραστηριότητες και οι ασχολίες με ό,τι μας αρέσει μας φέρνουν σε επαφή με την ξεγνοιασιά και την παροδικότητα της ζωή και β) Ανθρώπινες επαφές: Κρατώ μία προστασία, φέρνοντας με σε επαφή με ανθρώπους που, πράγματι, μου διασφαλίζουν όμορφες στιγμές, είναι θετικοί, είναι φιλικοί προς αυτό που κάνω.
4. Διαχείριση του συναισθήματος μέσα από πρακτικές: Γράφω ημερολόγιο, κάνω διαλογισμό, κάνω προσευχή, έρχομαι σε επαφή με τις ανάσες μου, συνειδητή σκέψη.  

• Μέσω του reparenting μπορούμε να μάθουμε:

1. Να συντονιζόμαστε στις αυθεντικές μας ανάγκες και προτεραιότητες.
2. Να ρυθμίσουμε τα έντονα συναισθήματά μας.
3. Να λέμε όχι, όταν και όπου χρειάζεται.
4. Να δείχνουμε καλοσύνη και στοργή στον εαυτό μας, αντί για επίκριση.
5. Να επικυρώνουμε την πραγματικότητα μας.

Links και αναφορές

• Επεισόδιο “Το εσωτερικό μας παιδί – Χαρά Βλαχοδήμου”
• Επεισόδιο “Οι 5 πληγές της παιδικής ηλικίας – Χαρά Βλαχοδήμου”
• Σύνδρομο του Peter Pan 
• Επεισόδιο “Το Σύνδρομο του Peter Pan – Γεωργία Κιζιρίδου”
• Rocketman (2019)

Ακούστε και άλλα επεισόδια στο GiatiOxi με τη Χαρά Βλαχοδήμου εδώ.

Ακούστε το podcast  “Το εσωτερικό μας παιδί – Χαρά Βλαχοδήμου” που αναφέρεται στο επεισόδιο εδώ. 

Ακούστε το podcast “Οι 5 πληγές της παιδικής ηλικίας – Χαρά Βλαχοδήμου” που αναφέρεται στο επεισόδιο εδώ. 

See Also

Απώλεια, Πένθος & Παραγνωρισμένος Θρήνος – Βασίλης Κιοσσές

Ακολουθήστε τη Δέσποινα Κανάκογλου στα social media:

Instagram @desp1na_k
Twitter @desp1na_k

Ακολουθήστε το GiatiOxi στα social media:

Facebook
Instagram @giatioxi
Twitter @giati_oxi