#395 – Το Σύνδρομο του Λευκού Ιππότη – Νέλη Βυζαντιάδου

Νέλη Βυζαντιάδου – Εκπαιδεύτρια & Επόπτρια στο Ψυχόδραμα, Ψυχοθεραπεύτρια Ενηλίκων
Συστημική Σύμβουλος Ζεύγους, Συγγραφέας

nelibyzantiadou@gmail.com

Show notes

See Also

#480 – Tα Πάντα Για Το Gin – Σπύρος Πατσιαλός

• Το σύνδρομο του λευκού ιππότη είναι η ασυνείδητη τάση κάποιου να έλκεται και να επιλέγει έναν σύντροφο με πολλά προβλήματα, πιστεύοντας ότι θα τον σώσει.
• Το σύνδρομο το συναντάμε πιο συχνά σε γυναίκες, γιατί αυτές είναι που μεγαλώνουν με φροντιστικούς ρόλους.
• Η διαφορά του με το σύνδρομο του σωτήρα είναι το ότι το σύνδρομο του ιππότη αναφέρεται αποκλειστικά στις συντροφικές σχέσεις. Επίσης, στο σύνδρομο του σωτήρα, ο υγιής σωτήρας, επιθυμεί να δει τον άλλον να πατάει στα πόδια του. Ο προβληματικός σωτήρας ή ο ιππότης δεν θέλει ο σύντροφος του να λύσει τα προβλήματά του γιατί πλέον δεν θα του είναι αναγκαίος.
• Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του λευκού ιππότη:
  • Νιώθει υποχρεωμένος να φροντίζει τον άλλον και να τον λυτρώνει από τα προβλήματα του
  • Ορίζει την αξία του μέσα από αυτό
  • Του είναι σημαντικό να είναι απαραίτητος σε κάποιον, γι’αυτό και επιλέγει κάποιον πιο αδύναμο. Δημιουργείται, επομένως, μια σχέση εξάρτησης.
• Χαρακτηριστικό αυτών των σχέσεων είναι ο φόβος. Το θύμα φοβάται το πώς θα τα καταφέρει χωρίς τον ιππότη και ο ιππότης φοβάται τι θα απογίνει όταν το θύμα δεν τον χρειάζεται.
• Η ισορροπία διαταράσσεται είτε όταν το θύμα κουραστεί και νιώσει ότι πρέπει να βρει τις ισορροπίες του είτε όταν ο ιππότης βαρεθεί να δίνει στον άλλον χωρίς να παίρνει αναγνώριση από το θύμα.
• Το σημαντικό είναι ο ψυχαναλυτής μας να μας κάνει να νιώθουμε ασφάλεια και πρόοδο, ακόμη και αν αυτή η πρόοδος μας πονάει. Αν φεύγουμε, όμως, από τον ψυχαναλυτή νιώθοντας άσχημα και ανασφαλείς, τότε κάτι πάει λάθος. Σε μια τέτοια περίπτωση, το συζητάμε αρχικά με τον ψυχοθεραπευτή, και αν το κρίνουμε αναγκαίο, σταματάμε τις συναντήσεις μαζί του. Αν κρίνουμε, επίσης, ότι αυτός ο ψυχοθεραπευτής ξεπέρασε κάποια όρια και μας έθεσε σε κίνδυνο, τότε τον καταγγέλλουμε στον σύλλογο στον οποίο ανήκει.
• Οι ρίζες του συνδρόμου του λευκού ιππότη βρίσκονται στην παιδική ηλικία: Είτε έχουν δεχτεί μια πολύ σοβαρή παραμέληση, είτε μια απώλεια (θάνατος, διαζύγιο γονιών, γονεϊκή παραμέληση). Αυτού του είδους οι εμπειρίες τους οδηγούν στο να φτιάχνουν τέτοιες σχέσεις εξάρτησης για να κλείσουν τις πληγές της παιδικής τους ηλικίας.
• Ο ιππότης είναι τόσο προσηλωμένος στις ανάγκες του άλλου, που αγνοεί τις δικές του, είτε γιατί δεν θέλει να τις δει ο ίδιος είτε γιατί δεν αφήνει τους άλλους να τις δουν. Αυτό μοιάζει με τη σχέση γονέα παιδιού: Το παιδί δεν καταλαβαίνει ότι ο γονιός του έχει ανάγκες και αδυναμίες, τον βλέπει σαν ήρωα. 
• Το να είναι χρήσιμος και αναγκαίος σε κάποιον είναι αυτό που δίνει αξία στον ιππότη. Όταν, επομένως, νιώσει ότι αυτή η χρησιμότητα αμφισβητείται ή απειλείται, τότε μπορεί να ξεσπάσει με λεκτική ή συναισθηματική βία, για να θυμίσει στο θύμα ότι χωρίς αυτόν δεν θα μπορέσει να κάνει τίποτα.
• Το σύνδρομο αυτό εμφανίζεται σε διαβαθμίσεις: Μπορεί ένας ιππότης να είναι πιο ευχάριστος αλλά στο άλλο άκρο υπάρχει και ο ιππότης ο οποίος μπορεί να φτάσει σε ακραίες συμπεριφορές για να μην χάσει τη θέση του στη ζωή του άλλου.
• Όταν αλλάζουν οι ρόλοι ιππότη-θύματος δεν χρειάζεται απαραίτητα η σχέση να τελειώσει. Μπορεί το θύμα να εξηγήσει στον ιππότη πως το γεγονός ότι δυνάμωσε και στάθηκε στα πόδια του δεν σημαίνει ότι δεν τον θέλει στη ζωή του, αλλά ότι θα πρέπει ο ιππότης να αποκτήσει καινούργιο ρόλο. Οι σύντροφοι παύουν να εξαρτώνται ο ένας από τον άλλον και γίνονται συνταξιδιώτες.

Περισσότερες εκπομπές με τη Νέλη Βυζαντιάδου.