#286 – Διαλειμματική Νηστεία – Δημήτρης Κουρέτας

Δημήτρης Κουρέτας – Kαθηγητής στο Τμήμα Βιοχημείας-Βιοτεχνολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας

Διαλειμματική νηστεία είναι η στέρηση της τροφής για κάποιες ώρες της ημέρας ή κάποιες μέρες της βδομάδας σε αντιδιαστολή με αυτό που λέμε περιορισμό θερμίδων μέσα στην ημέρα κατά 20-30%, που βιοχημικά είναι κάτι το εντελώς διαφορετικό.

Πώς επιδρά η διαλειμματική νηστεία στη φυσιολογία μας;
Πώς επιδρά σε διάφορες ασθένειες όπως ο καρκίνος και πώς επιδρά στη γήρανση;

Τα υπόλοιπα βιβλία του Δημήτρη Κουρέτα, επίσης από τις Εκδόσεις Αρμός.

See Also

#463 – Αϋπνία Και Ψυχοθεραπεία – Dr. Μαίρη Νταφούλη

• Τρώμε και ομορφαίνουμε
• Πώς να κρυφτείς από τα παιδιά

Ομιλία Ted

Show Notes

• Η νηστεία ήταν κάτι που ο άνθρωπος έκανε εδώ και χιλιάδες χρόνια, με το να απέχει τον χειμώνα από τα φρούτα και να τα τρώει περισσότερο το καλοκαίρι, όταν βρίσκονταν σε αφθονία. Είναι κάτι γνώριμο στον άνθρωπο, ανεξάρτητα από πολιτισμό ή χρονική περίοδο. Παράλληλα, λόγω αυτής της έλλειψης, οι άνθρωποι άρχισαν να μοιράζονται μεταξύ τους, αναπτύσσοντας έτσι τα μέρη του εγκεφάλου που σχετίζονται με την κοινωνικότητα.
• Τα πράγματα αλλάζουν από το 1960 και μετά, όταν αρχίζει να αναπτύσσεται η τεχνολογία τροφίμων. Ενώ παλαιότερα ο άνθρωπος μπορούσε να τρώει συγκεκριμένα τρόφιμα, σε συγκεκριμένη εποχή, τώρα μπορεί να βρει τα πάντα και να τα διατηρήσει με την ψύξη.
• Αυτή η αφθονία φαγητού έφερε στο προσκήνιο και πάλι τη νηστεία, αυτή τη φορά όχι επειδή δεν υπάρχουν τρόφιμα, αλλά για να βοηθήσει ο άνθρωπος τον μεταβολισμό του.
• Παλαιότερα οι άνθρωποι έκαναν 3 πράγματα: Έτρωγαν λίγο, κινούνταν και έκαναν διάφορες δραστηριότητες για την επιβίωση τους. Όλα αυτά είναι πράγματα που εμείς σήμερα δεν τα κάνουμε.
• Υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ του προσδόκιμου ζωής (life span) και του προσδόκιμου υγείας (health span), του πόσο δηλαδή θα κρατήσουμε το σώμα μας σε μια υγιή κατάσταση. Προσπαθούμε να εφαρμόσουμε επομένως τη διαλειμματική νηστεία στην καθημερινότητά μας για να βελτιώσουμε τη μεταβολική υγεία μας, να μπορεί δηλαδή ο οργανισμός μας να ζει συμβατά με αυτά που ορίζουμε ως “υγεία”, δηλαδή να είμαστε σωματικά, συναισθηματικά και ψυχικά υγιείς.
• Ο άνθρωπος, όταν τρώει πολύ ενεργοποιείται το παρασυμπαθητικό του σύστημα, κάτι που τον κάνει μαλθακό, ενώ όταν τρώει λίγο ενεργοποιείται το συμπαθητικό σύστημα, που τον κάνει να είναι πιο κοινωνικός. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι δεν αντλεί ευχαρίστηση πλέον από το φαγητό, οπότε ψάχνει να την αντλήσει από αλλού (παρέα, συζήτηση, δραστηριότητες).
• Η εναλλαγή φαγητού και αποχής αλλάζει εντελώς τον τρόπο που μεταβολίζουμε την τροφή μας. Επειδή ο οργανισμός δεν λαμβάνει τροφή για κάποιες ώρες, ο εγκέφαλος στέλνει μήνυμα να αυξηθεί η έκκριση της αυξητικής ορμόνης, η οποία είναι υπεύθυνη για τον αναβολισμό και τη μεγιστοποίηση της απόδοσης μας. Όταν θα καταναλωθεί φαγητό, χάρη στην αυξητική ορμόνη, θα χρησιμοποιηθεί μέγιστα από το σώμα, γιατί ο εγκέφαλος δεν ξέρει πότε θα ξαναβρεί τροφή.
• Η διαλειμματική νηστεία δεν είναι κάτι μόνιμο, το καλύτερο είναι να την κάνει κάποιος για δύο μήνες και μετά να επανέλθει στην κανονική του διατροφή, κάνοντας διαλειμματική νηστεία μόνο 2 φορές την εβδομάδα.
• Διαλειμματική νηστεία δεν πρέπει να κάνουν τα παιδιά, άνθρωποι οι οποίοι είναι λιποβαρείς και έγκυες γυναίκες. Δεν κάνει επίσης και για επαγγελματίες αθλητές, καθώς αυτοί έχουν πολύ μεγάλες ενεργειακές απαιτήσεις. Συνιστάται για άτομα που είναι υπέρβαρα αλλά και για άτομα με φυσιολογικό βάρος που θέλουν να βελτιώσουν τον μεταβολισμό τους.
• Η διατροφή μας πρέπει να βασίζεται σε 3 ομάδες τροφίμων:
  • Τα ζυμούμενα γαλακτοκομικά (κατσικίσιο και πρόβειο γιαούρτι, ξινόγαλο, κεφίρ, τυρί), τα οποία συμβάλλουν στο μικροβίωμα του εντέρου μας.
  • Τα φυλλώδη λαχανικά και τα χόρτα.
  • Τα δημητριακά ολικής άλεσης.
• Η διαλειμματική νηστεία μπορεί να ενεργοποιήσει και αντιγηραντικούς μηχανισμούς. Όταν ο οργανισμός δεν καταναλώσει φαγητό για κάποιες ώρες, αρχίζει να καταναλώνει τα υλικά που έχει ήδη αποθηκευμένα. Αυτό τον αναγκάζει να ανακυκλώνει συνεχώς αυτά τα υλικά μέσα του, δημιουργώντας συνεχώς νέα κύτταρα. Αυτό ονομάζεται αυτοφαγία, καθώς τρώει στην ουσία ο οργανισμός τα δικά του συστατικά.